SKIL ÞAÐ EKKI

Kuldinn er að læðast að okkur og ég get ekki samið lengur við heilann á mér um annað en að það sé að koma vetur. Til þess að verjast íslenskum vindum klæddi ég mig í hvítu angúru peysuna mína í morgun .........og nú líður mér eins og stórum bómullarhnoðra fyrir framan tölvuna...fólk gæti haldið að það ætti að fara búa til úr mér dúnsæng.... peysan andar ekki, ég er föst .......get ekki farið úr henni þar sem ég er í svívirðilegum bol innanundir sem óvart lenti aftur í skúffunni minni þegar í raun búið var að flokka hann í rauðakross-kassann, ég er tískuhryðjuverk mánaðarins..ég er verri en ofgirtur ameríkani í snjóþvegnum buxum og lakkskóm.
Börn yfirmanns míns komu í heimsókn á áðan á skrifstofuna og þriggja ára dóttir hans klappaði mér eins og síamsketti.... en fimm ára bróðir hennar spurði mig hvort ég væri kona jólasveinsins. Afhverju gerir maður þetta? Velur á sig föt án þess að vera búin að nudda augun, vakna og kveikja ljósið þegar fötin á börnin eru tilbúin vel brotin saman , með óaðfinnanlegum litasamsetningum eins og stífpressuð af Mörthu Stewart?
SKIL ÞAÐ EKKI

Mjög svipað og ég í dag..