"strákarnir mínir í boltanum"

Shittttt, ég var búin að skrifa einhverja ræðu hérna sem hvarf svo bara, internetið er ótrúlegt apparat..damm,..enn
Mér leið´eins og upptrekkt mamma að senda son sinn í heimavistarskóla í fyrsta sinn í gærmorgun, Siggi var að fara til Frakklands. Hann var búinn að vera að sinna einhverjum frægum sjónvarpskokki til þrjú um nóttina, borða með honum pylsu á Bæjarins bestu fyrir Discovery Channel, kenna Tony að drekka íslenskt brennivín osfrv. Hann var því nokkuð þreyttur og þunnur þegar komið var að sækja hann klukkan hálf sjö, stóð eins og flagg í vindi (vindinum sem kom af mér hlaupandi til að ná í þetta og hitt), passinn, peningur, raksápa, nærbuxur og what ever sem þarf í ferðalag. Svo var allt tilbúið og honum ýtt fram fyrir dyrnar, GÓÐA FERÐ !!!
Ég lét mér nægja að horfa á "strákana mína" í handboltanum snúa skíttapi í jafntefli og hina strákana mína hafði ég horft á á laugardaginn, "strákana mína" í Chelsea. Ég verð að segja það að fyrir mér jafnast fátt á við það að koma sér vel fyrir í sófanum og horfa á góðann bolta...
B.S