"Ekki án tölvunnar"

.
Svo virðist sem tæknin sé að gleypa okkur öll. Ég á fullt í fangi með að takmarka sjónvarpsgláp barnanna og hvað þá mitt eigið, ég veit um foreldra unglinga sem hafa tekið rafmagnið af húsinu til þess að takmarka tölvunotkun og reynt að draga börnin í sumarbústað frá tölvunum (sjá mynd) svo eru eiginkonur og eiginmenn sem sjá á eftir mökum sínum hverfa inní tölvuna eftir kvöldmat......... sem skríða svo uppí á nóttunni eftir að hafa vafrað um netið í nokkra klukkutíma, makinn sem er löngu farinn að sofa lyftir augnlokinu og upplifir framhjáhaldstilfinninguna. Á netinu þarf ekki að sýna nein eðlileg mannleg samskipti þar er nóg að setja broskalla og sorglega kalla eftir því hvernig manni líður, og jafnvel hægt að klóra sér í rassinum og bora í nefið á meðan spjallað er við ömmu gömlu sem situr á net kaffi í Singapoore (þ.e.a.s. ef þú ert ekki með web cam).
Svo situr öll fjölskyldan niður nelgd við sjónvarpsskjáinn og einu samskiptin eru “viltu rétta mér poppið” eða “viltu skipta á skjá einn”....enginn furða þó fólk fjarlægist og skilnaðir séu að slá öll met (sérstaklega á meðal fræga og ríka fólksins segir Séð og heyrt), það eina sem fólk ávinnur er sameiginlegur áhugi á sjónvarpsefni EF sambandið er gott. GSM símar eru nú eitt tækið, unglingar geta ekki orðið dregið andann nema að síminn sé nálægt enda 99% samskipta sem fara þar í gegn... ekkert mál að segja kærustunni upp með SMS “sorry make-etta e-i lengur :( ”