Mömmu gallabuxur

Jæja þá stendur til að heimsækja Breta eftir rétt rúma viku. Kallinn ætlar að rúlla upp einhverju brúðkaupi á meðan ég þramma í búðir og svo er ég nú búin að bóka okkur á einhvern svaðalegan veitingastað. Fyrsta Indverska staðinn sem fékk Michelin stjörnu, eitthvað alveg „duuula“..hlakka mikið til. Svo auðvitað á að heimsækja nýju höllina, ekki Buckhingham palace heldur Pálma bróðir palace og taka það alveg út hvernig þau ætla að finna hvort annað í stórhýsinu.
Þeir sem hafa áhyggjur af mér hvað átakið varðar þá gengur það ágætlega. Ég var komin á vonarvöl með buxnaval , en þær eru aðeins tvær sem ég get troðið mér í með herkjum. Disel buxurnar mínar blokka allar æðar og ég næ ekki að hneppa efstu tölunni, en get reddað mér með því að vera með breitt belti, þannig sést það ekki að efsta talan er óhneppt, hinn valkosturinn eru buxur sem eru í henglum og Siggi er farinn að grátbiðja mig um að henda en þær eru svo smart með gat undir annari rasskinn eins og var í tísku hérna fyrir nokkrum árum og þykir ekkert smart á tveggja barna móður, sérstaklega ekki þegar gatið gapir framan í túristana þegar mamman var efst í stiganum að koma frá Gullfoss um verslunar mannahelgina. En ég hef sett mér markmið og það er að þola niðurlæginguna sem felst í þessu, því það kemur ekki til GREINA að ég kaupi stærri buxur, BARA af því að það er í raun algjör uppgjöf á ástandinu og meðan blóðið rennur ekki í æðum fótleggja minna í Disel og rassinn lafir útúr hinum neyðist ég til að horfa framan í staðreyndirnar og gera eitthvað í málinu, ég get ekki með nokkru móti sest niður á Mc donalds í Disel buxunum, þær einfaldlega leyfa ekki það rými sem þarf, svo standandi með donaldinn væri döpur sjón, eða white trash gella étandi pylsu með rassinn útí vindinn ,, enn verri sjón. Það er verið að vinna í málinu. Ég verð ekki í svona mömmu gallabuxum eins og myndin að ofan... það er morkið..
Hraðvirki maðurinn minn tók sig til og byrjaði að taka til í geymslunni í vikunni, ég var ekkert smá spennt....(hmm) Gamalt drasl sem maður veit ekkert hvað á að gera við. Eitthvað sem maður notar ekki en má samt ekki henda. Endalaus föt sem maður hefur látið þarna inn af því maður ætlaði í það seinna „je right“ og þegar það er orðið passlega myglað er hægt að koma því út. Þetta var leiðinlegur prosess my god. 4 svartir pokar og 4 stórir kassar af fötum í Rauða krossinn og annað eins af drasli. Gamalt skóladót, alveg hreint nauðsynlegt að geyma gamlar formúlur úr aðferðarfræði. Við græddum samt nokkur myndaalbúm sem við vissum ekkert hvað hefði orðið af og ég komst líka að því að Siggi á það til að setja eitthvað inní geymslu án þess að ég viti af því. Svo endurfundir við gamalt drasl var blendin tilfinning en mest leiðinlegt. Ég mæli ekki með þessu við neinn.